پی وی سی و پایدار کننده های آن
پی وی سی یک پلیمر ترموپلاست است که دارای ثبات حرارتی کمی می‌باشد بنابراین فرآوری آن در دمای بالا (حدود ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد) و در مجاورت پایدار کننده‌های حرارتی ویژه امکانپذیر است. واکنش تخریبی زنجیرهای پلیمر PVC با افزایش دما و آزاد شده هیدروژن و کلر از درون زنجیر پلیمر و تشکیل کلرید هیدروژن (HCl) آغاز می‌شود که عامل تعییر رنگ (زرد گرایی) پی وی سی می‌باشد. با جدا شدن یک اتم کلر از زنجیر پلیمر یک پیوند دوگانه در داخل زنجیر پدید می‌آید که نقطه شروع واکنش‌های تخریبی زنجیرهای می‌باشد. در مراحل بعد اتم کلر مجاور به این پیوند دوگانه که اکنون ناپایدار می‌باشد از زنجیر جدا شده و یک اتم هیدروژن را از زنجیر جدا می‌کند. واکنش‌های تخریبی به این ترتیب ادامه می‌یابند و تشکیل باندهای دوگانه بیشتری را می‌دهند که باعث تغییر شدیدتر رنگ و خواص فیزیکی و افزایش شکنندگی محصول می‌شود.
انواع استابلایزر را می‌توان از سه جنبه مختلف طبقه بندی کرد که عبارتند از:
کاربرد
پایه شیمیایی
شکل فیزیکی
در جدول زیر برخی از تثبیت کننده های پی وی سی آورده شده است. برای مشاهده تصویر در ابعاد بزرگتر بر روی آن کلیک راست نمایید.
ثبت ديدگاه