تولید ورق ژئوممبران
در اواسط سال ۱۹۵۰ روشهای تولید در دماها و فشارهای پایین تر ارائه گردید که منجر به تولید پلی اتیلن با چگالی بالاتر، مقاومت مکانیکی برتر و تعداد زنجیرهای پلیمری بیشتر شد این مصنوع بعدها به عنوان پلی اتیلن سنگین (HDPE مخفف high density polyethylen) خوانده شد که نسبت به پلی اتیلن سبک و از نفوذناپذیری و مقاومت شیمیایی بیشتری برخوردار بود.
روش های تولید ژئوممبران
در تولید ژئوممبران ها در کارخانه‌ها در اکثر مواقع از یکی از فرآیندهای روزن‌رانی یا اکستروژن (Extrusion) و غلتک‌زنی و پخش اندود (Spread coating) استفاده می‌گردد. فرآیند روزن‌رانی روشی است که در آن پلیمر مذاب به صورت ورقه‌های غیر مسلح خارج می‌شود و بلافاصله پس از خروج، هنگامی که ورقه ژئوممبران هنوز گرم است، از طریق غلتک‌زنی به یک لایه الیافی متصل و یکپارچه تبدیل می‌گردد. در روش غلتک‌زنی که دومین روش متداول در تولید ژئوممبران است با عبور یک لایه پلیمری داغ از بین غلتک های گرم، ورق ژئوممبران تولید می‌شود.
ژئوممبران‌ها در این فرآیند در رول‌هایی به عرض ۱/۵ تا ۱۰ متر تولید می‌شوند. رول‌های باریک ژئوممبران برای اتصال به یکدیگر و تولید ژئوممبران‌های عریض به کارخانه‌های دیگری انتقال می‌یابند. این ورقه‌ها را می‌توان به هر شکل که مورد نیاز است طراحی کرده تولید نمود و محدودیت اندازه آنها صرفاً تابع شرایط حمل و نقل می‌باشد. ورقه‌ها پس از تولید بسته بندی شده و برای نصب به محل پروژه انتقال می‌یابند.
البته در تولید ژئوممبران عریض، علاوه بر کیفیت مواد اولیه، نورد ورق بسیار مهم است. اگر دستگاه‌های نورد و تولید ژئوممبران کیفیت مناسبی نداشته باشند و اصول مربوطه رعایت نشود، ورقه‌های عریض تولید شده از کیفیت مناسبی برخوردار نخواهند بود. در این صورت ضخامت ورق‌ها در راستای عرض یکسان نبوده و متغیر می‌باشد.
منبع: ژئوسنتیک در آبیاری / کمیته ملی آبیاری وزهکشی ایران
ثبت ديدگاه