شماره 1: PETE یا PET یا همان بطری های آب معدنی که نسبتا بی خطرند اما بدلیل متخلخل بودن آن امکان نفوذ باکتری ها به درون بطری وجود دارد و بهتر است از آنها مجددا استفاده نشود.

شماره2: HDPE یا پلی اتیلن متراکم. پلاستیک بی خطری با رنگ کدر است. ظروف مایعات شوینده از این قبیل پلاستیک ها هستند و برای بازیافت ظروف مناسبی هستند.

شماره3: PVC که جهت تولید لوله، پلاستیک هایی که روی ظروف غذا می کشند و بطری های روغن مایع از این جنس اند. این گونه از پلاستیکها نباید در معرض حرارت قرار گیرند زیرا باعث آزاد شدن مواد شیمیایی درون پی وی سی و نفوذ به درون مواد غذای می شود که برای سلامتی مضر می باشد. مواد پی وی سی به راحتی بازیافت نمی شوند.

شماره 4: LDPE یا پلی اتیلن با تراکم کم که جهت تولید کیسه های نایلونی کاربرد دارد علیرغم بی خطر بودن این نوع پلاستیک غیر قابل بازیافت هستند.

شماره 5: PP یا پلی پروپیلن که جهت تولید ظروف ماست و  مواد مشابه که دهانه گشادی دارند و همچنین نی نوشیدنی ها استفاده میشوند. جزئ پلاستیگیهای بی خطر و قابل بازیافت به شمار می روند.

شماره 6:PS یا پلی استیرن ها جهت تولید ظروف یکبار مصرف کاربرد دارند و در اثر حرارت دیدن مواد سمی آزاد می کنند و در بیشتر مواقع غیر قابل بازیافتند.

شماره 7: سایر پلاستیکها در این گروه قرار می گیرند و برای ساخت کیس کامپیوتر و iPod گرفته تا ظروف غذا کاربرد دارند و معمولا غیر قابل بازیافت است.

نوشته رمزگشایی اعداد حک شده بر ظروف پلاستیکی اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.

مقاومت در برابر خوردگی:

لوله های U-PVC نارسانای جریان الکتریکی هستند و در برابر واکنش های الکتروشیمیایی ناشی از مجاورت با اسیدها، بازها و نمک ها که منجر به خوردگی در فلزات می شوند، مقاوم هستند. این ویژگی در سطح داخلی و خارجی لوله U-PVC وجود دارد. در نتیجه، استفاده از لوله U-PVC در کاربردهایی که در آن خاک مهاجم وجود دارد، بسیار به صرفه است.

مقاومت شیمیایی بالا:

PVC در برابر بسیاری از الکل ها، روغن ها و مواد نفتی غیرآروماتیک مقاوم است. این ماده همچنین در برابر اکثر خورنده ها نظیر اسیدهای غیرآلی، بازها و نمک ها مقاوم است. برای کارهای معمول آبرسانی، لوله های U-PVC کاملاً در برابر مواد شیمیایی موجود در خاک و آب مقاومم هستند. مسئله ی مقاومت شیمیایی تنها هنگامی مطرح می شود که محیط های غیرعادی وجودد داشته باشد و یا از لوله برای انتقال مواد شیمیایی استفاده شود.

مدول الاستیسیته ی بالا و انعطاف پذیری:

مقاومت لوله های U-PVC در برابر شکست یکی از مزایای عملکردی مهم آنها محسوب می شود. لوله های U-PVC تحت بار قادرند بدون شکستگی تغییر شکل بدهند. مدول الاستیسیته U-PVC یکی از مزایای مهم آن برای کاربردهای دفنی محسوب می شود، به خصوص در شرایطی کهه حرکت یا لرزش خاک محتمل باشد (زمین لرزه و …). بالا بودن این کمیت باعث می شود تا پدیده دوپهنی در این لوله ها به حداقل برسد. همچنین با توجه به این که ضخامت لوله های فاضلابی بر اساس مقدار مدول الاستیسیته ی رزین مصرفی در ساخت لوله تعیین می گردد، بالا بودن مدول U-PVC باعث کاهش ضخامت لوله و افزایش سطح مقطع عبور جریان می شود.

استحکام کششی بلند مدت:

لوله های U-PVC به گونه ای فرمول بندی می شوند تا استحکام کششی بلند مدت بالایی داشتهه باشند. حداقل استحکام مورد نیاز (MRS) (که در طراحی لوله های تحت فشار به کار می رود)، برایی لوله های U-PVC در حدود دو برابر بیشتر از مقادیر متناظر دیگر لوله های پلاستیکی نظیر پلیی اتیلن است. به همین دلیل هم ضخامت لوله های U-PVC نسبت به سایر لوله های پلاستیکی کمترر  بوده و در نهایت وزن کمتری نیز دارد، که این مسئله مزیت مهمی محسوب می شود.

نسبت استحکام به وزن بالا، وزن سبک:

استحکام بالای U-PVC باعث حداقل شدن ضخامت و سبکی این لوله ها می گردد. لوله های U-PVC مزیت سبکی چشمگیری دارند که جنبه ایمنی مهمی محسوب می شود. امکان حمل و نقلل آسان، آسیب های کاری را حداقل نموده و نصب و حمل و نقل ارزان تر را تسهیل می کند. یک فردد می تواند به راحتی دو لوله ی ۶ متری با اندازه ۱۱۰ را حمل کند، ولی تنها قادر است کمتر از ۱/۵ متر لوله ۱۱۰ آهنی را با همان نیرو حمل کند.

اتصالات آب بند:

یک مزیت مهم برای هر لوله  آب بندی اتصالات آن است. لوله های U-PVC  با عمق دخول بالا وو سیستم های اتصال اورینگی (Push-fit) توانسته است از طریق همین مزیت بسیاری ازز محصولات سنتی را کنار بزند.

مقاومت در برابر سایش/خراش:

لوله های U-PVC مقاومت بسیار بالایی در برابر سایش و خراش از خود نشان می دهند. ثابتت شده است که لوله های U-PVC دوام بسیار بالاتری نسبت به لوله های فلزی، سیمانی و سفالیی  در برابر انتقال مواد دوغابی دارند.

استحکام ضربه:

تحت شرایط نرمال، لوله های U-PVC مقاومت نسبتاً بالایی در برابر آسیب های ناشی از ضربه درر مقایسه با لوله های سفالی، سیمانی و بیشتر مواد رایج در ساخت لوله دارند. با وجود کاهشش مقاومت ضربه لوله های U-PVC در دماهای بسیار پایین، استحکام ضربه ی آن همچنان بالاتر از حدد  نیاز است.

مقدار زبری پایین:

یکی دیگر از مزایای لوله های پی وی سی زبری لوله عامل بسیار مهم و مؤثری در ایجاد افت فشار و کاهش دبی می باشد. لوله های U-PVC به دلیل داشتن سطوح داخلی بسیار صیقلی (ضریب زبری و اصطکاک پایین)، مقاومتت بسیار پایینی در برابر جریان سیال از خود نشان می دهند. علاوه بر این، در بسیاری از لوله هاا باکتری ها در قسمت های زبر و دارای پستی و بلندی لوله تجمع می کنند (تشکیل biofilm) و به مرور راه جریان آب را می بندند، که این امر باعث افت فشار جریان شده و بر سلامت آب آشامیدنی نیز تأثیر منفی می گذارند. زبری هیدرولیکی پایین لوله های U-PVC، با ممانعت از تشکیل بیوفیلم، علاوه بر کاهش افت فشار، مانع ته نشینی لجن در شبکه های فاضلابی شده و در شبکه های توزیع آب آشامیدنی نیز باعث کاهش احتمال آلودگی می شود. بنابراین هزینه های نگهداری این لوله ها پایین بوده و طراحی اولیه ی خط لوله نیز بهینه تر صورت می گیرد.

کیفیت آب:

استفاده از فرمولاسیون مناسب جهت تولید لوله های U-PVC موجب می شود تا مطابقق استانداردهای NSF 61-62 بتوان از این لوله ها جهت انتقال آب آشامیدنی استفاده نمود وو اطمینان حاصل کرد که مقادیر سرب، قلع و سایر عناصر سمی نظیر جیوه، کرم، کادمیم و باریم زیر حدود مجاز استاندارد می باشند.

مقاومت در برابر شعله:

لوله ی U-PVC به سختی آتش می گیرد و در غیاب منبع خارجی شعله به سوختن ادامه نمی دهد.. دمای شعله ور شدن خود به خودی آن ۴۵۴ درجه سانتیگراد است، که بسیار بالاتر از اکثر موادد ساختمانی است. در اثر سوختن PVC، گاز HCl آزاد می شود که این گاز از دسترسی اکسیژن به منطقه ی مشتعل شده جلوگیری می کند. به همین دلیل است که PVC را ماده ای خودخاموش شونده می نامند.

قیمت مناسب:

علاوه بر مزایای ممتاز ذکر شده برای لوله های U-PVC، قیمت این لوله ها بسیار مناسب و قابل رقابت با سایر لوله های پلیمری، فلزی، چدنی و … می باشند. به طوری که امروزه لوله های U-PVC در دنیا یکی از گزینه های اصلی در شبکه های آب و فاضلاب می باشند.

موارد استفاده از یو پی وی سی

– بیشتر در صنعت ساختمان ( درب و پنجره های دو و سه جداره و لوله) کاربرد دارد. همچنین در صنایع غذایی و دارویی و بهداشتی نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
– صرفه جویی در مصرف انرژی تا ۴۰%
– مقاوم در برابر نفوذ باد؛ گرد و غبار، آب و باران به داخل تا ۱۰۰%
– مقاوم در برابر پوسیدگی و زنگ زدگی
– عدم نیاز به رنگ
– عایق صوتی، حرارتی و برودتی
– غیر قابل اشتعال در مواقع آتش سوزی
– قابلیت بالای انعطاف و تنوع در ساخت نگهداری و نظافت آسان
– دارای عمر مفید طولانی
– نصب سریع و آسان
– دوست دار محیط زیست ( بدون سرب)

قیمت محصولات بارینکو

نوشته مزایای لوله های پی وی سی اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.

استاندارد BS744 روش اجرایی آزمون تعیین مقاومت به ضربه لوله های گرمانرم نظیر UPVC را تشریح می نماید. البته دامنه کاربرد دستگاههای تعیین مقاومت به ضربه تعیین میزان این مقاومت در لوله های u-PVC ، لوله های دو جداره PE و لوله های PP فاضلابی به دو روش پلکانی و گردشی می باشد. دستگاه مورد استفاده بایستی مجهز به سیستم جابجایی اتوماتیک وزنه دیجیتالی در ارتفاعات مختلف، سیستم تنظیم سقوط Striker و سنسور ایمنی قطع جریان حرکت بالا برنده، سیستم پنوماتیکی به منظور جلوگیری از ایجاد ضربه مجدد وزنه، محفظه حفاظت در برابر پرتاب قطعه و وزنه و گیره مخصوص نگهدارنده لوله باشد.

برای دریافت استاندارد بریتانیایی شماره 744 به فایل ضمیمه مراجعه نمایید. برای آشنایی بیشتر با این استاندارد می توانید استاندارد ملی به شماره 11438 که در بخش استانداردهای همین تارنما قرار دارد را مطالعه نمایید.

دانلود فایل استاندارد BS744

نوشته استاندارد BS744 روش آزمون تعیین مقاومت ضربه اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.

فرمول شیمیایی پلی پروپیلن (PP)  –[CH2-CH(CH3)]n– می‌باشد. پلی پروپیلن یکی از پرمصرف ترین و اساسی ترین پلیمرهای مورد استفاده در دنیا و بزرگ ترین مصرف کننده پروپیلن می‌باشد.
پلی پروپیلن از پلیمریزاسیون پروپیلن در شرایط دما و فشار نسبتاً ملایم ودر حضور کاتالیست معروف زیگلر – ناتا انجام می‌شود . وجود این کاتالیست ، پلیمری به صورت ایزوتاکتیک را تشکیل می‌دهد که قادر به متبلور شدن تا حدود ۹۰ درصد می‌باشد.
پلی‌پروپیلن یک پلیمر ترموپلاست می‌باشد که در یک بازه گسترده از کاربردها شامل فیلم و ورق، قالب‌گیری دمشی، قالب‌گیری تزریقی، بسته‌بندی غذایی، نساجی، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و اجزاء خودرو مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، پلیمر تولید شده از منومر پروپیلن به طور معمول در برابر حلال‌های شیمیایی، بازها و اسیدها مقاوم می‌باشد. کد مشخصه این پلیمر می‌باشد.
مولکول پروپیلن دارای ساختار شیمیایی نامتقارن می‌باشد، از این رو فرایند پلیمریزاسیون آن می‌تواند به سه نوع توالی در ساختار پلیمر حاصل منتهی گردد. به دلیل اثرات ناشی از ممانعت فضایی گروههای متیل، توالی سر به دم دارای نظم ساختاری بالاتری نسبت به سایر انواع می‌باشد.
پلی پروپیلن دارای سه پیکربندی فضایی مختلف می‌باشد که عبارتند از ایزوتاکتیک (iPP)، سیندیوتاکتیک (sPP) و اتاکتیک (aPP). در نوع ایزوتاکتیک گروههای متیلی در یک طرف صفحه عبوری از زنجیر اصلی می‌باشند. در نوع سیندیوتاکتیک گروههای متیل به صورت یک در میان در دو طرف صفحه عبوری از زنجیر قرار می‌گیرند. در نوع اتاکتیک هم هیچ نوع نظم خاصی وجود ندارد.
یک کاتالیست زیگلر-ناتا قادر است که قرار گرفتن منومرها را در یک آرایش‌یافتگی ویژه محدود سازد و تنها اجاره می‌دهد که منومرها در جهت درست به زنجیر پلیمری اضافه شوند. اکثر پلی‌پروپیلن‌های معمول که با استفاده از کاتالیست‌های تیتانیوم کلراید(Ticl4) تولید می‌شوند، دارای درصد بالایی از پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک می‌باشند. بدلیل اینکه گروه‌های متیل در یک طرف قرار گرفته‌اند، بعضی ملکول‌ها تمایل دارند که به شکل مارپیچی دربیایند، این مارپیچ‌ها یک به یک در کنار هم قرار می‌گیرند و مقاومت پلی‌پروپیلن معمول را ایجاد می‌کنند.
iPP تجاری شده دارای خصوصیات متنوعی می‌باشد که موجبات استفاده گسترده آن را به خصوص در صنعت پلاستیک و الیاف فراهم آورده است. یکی از مهم ترین خصوصیات این ماده نسبت به پلیمرهایی نظیر پلی آمیدها عدم جذب رطوبت در آن می‌باشد که آن را به عنوان گزینه‌ای مناسب برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است. خصوصیات این ماده را می‌توان با انجام برخی اصلاحات بعدی بهبود داد. مهم ترین اصلاحاتی که در حال حاضر انجام می‌گیرد عبارتند از کنترل فرایند تخریب، شبکه‌ای کردن، عاملیت دار نمودن و شاخه دار کردن. ساختار مولکول پلی پروپیلن به دلیل ماهیت کاتالیست‌های زیگلر-ناتا خطی می‌باشد که موجب پایین بودن استحکام مذاب آن می‌گردد. پایین بودن استحکام مذاب سبب محدودیت کاربرد این پلیمر در فرایندهایی نظیر قالب گیری دمشی و ترموفرمینگ می‌شود.
پلی پروپیلن در مقایسه با دیگر پلیمرها مشخصات متمایز و برجسته‌ای دارد که عبارتند از :
قیمت نسبتاً ارزان منومر پروپیلن در مقایسه با منومرهای دیگر پلیمرها
قیمت پائین PP در مقایسه با دیگر پلیمرها
وزن مخصوص و سبک PP
انعطاف پذیری و طیف گسترده تولید PP با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی متغیر
افزایش کاربردهای جدید و بهبود خواص گریدهای تولیدی جدید
افزایش کاربرد PP در وسایل و تجهیزات پزشکی و توسعه کاربردهای PP گرید خاص
افزایش مصرف PP به صورت آلیاژ با دیگر پلیمرها
جایگزینی پلیمرهایی مانند PS، PE و غیره با

نوشته پلی پروپیلن اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.

اولین روش سنتز صنعتی پلی اتیلن بطور تصادفی توسط “ازیک ناوست” و “رینولرگیسون” ( از شیمیدان‌های ICI ) در 1933 کشف شد. این دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتیلن و بنزالدئید در فشار بالا ، ماده‌ای موم‌مانند بدست آوردند.
علت این واکنش وجود ناخالصی‌های اکسیژن‌دار در دستگاه‌های مورد استفاده بود که بعنوان ماده آغازگر پلیمریزاسیون عمل کرده بود. در سال 1935 “مایکل پرین” یکی دیگر از دانشمندهای ICI این روش را توسعه داد و تحت فشار بالا پلی‌اتیلن را سنتز کرد که این روش اساسی برای تولید صنعتی LDPE در سال 1939 شد.
استفاده از انواع کاتالیزورها در سنتز پلی‌اتیلن
اتفاق مهم در سنتز پلی اتیلن ، کشف چندین کاتالیزور جدید بود که پلیمریزاسیون اتیلن را در دما و فشار ملایم‌تری نسبت به روش‌های دیگر امکان‌پذیر می‌کرد. اولین کاتالیزور کشف شده در این زمینه تری اکسید کروم بود که در 1951 ، “روبرت بانکس” و “جان هوسن” در شرکت فیلیپس تپرولیوم آنرا کشف کردند. در 1953 ، “کارل زیگلر” شیمیدان آلمانی سیستم‌های کاتالیزور شامل هالیدهای تیتان و ترکیبات آلی آلومینیوم‌دار را توسعه داد.

این کاتالیزورها در شرایط ملایم‌تری نسبت به کاتالیزورهای فیلیپس قابل استفاده بودند و همچنین پلی اتیلن یک آرایش (با ساختار منظم) تولید می‌کردند. سومین نوع سیستم کاتالیزوری استفاده از ترکیبات متالوسن بود که در سال 1976 در آلمان توسط “والتر کامینیکی” و “هانس ژوژسین” تولید شد. کاتالیزورهای زیگلر و متالوسن از لحاظ کارکرد بسیار انعطاف‌پذیر هستند و در فرایند کوپلیمریزاسیون اتیلن با سایر اولفین‌ها که اساس تولید پلیمرهای مهمی مثل VLDPE و LLDPE و MDPE هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اخیرا کاتالیزوری از خانواده متالوین‌ها با قابلیت استفاده بالا برای پلیمریزاسیون پلی اتیلن به نام زیرکونوسن دی کلرید ساخته شده است که امکان تولید پلیمر با ساختار بلوری (تک آرایش) بالا را می‌دهد. همچنین نوع دیگری از کاتالیزورها به نام کمپلکس ایمینوفتالات با فلزات گروه ششم مورد توجه قرار گرفته است که کارکرد بالاتری نسبت به متالوسن‌ها نشان می‌دهند.

نوشته تاریخچه پلی اتیلن اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.

پی وی سی یک پلیمر ترموپلاست است که دارای ثبات حرارتی کمی می‌باشد بنابراین فرآوری آن در دمای بالا (حدود ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد) و در مجاورت پایدار کننده‌های حرارتی ویژه امکانپذیر است. واکنش تخریبی زنجیرهای پلیمر PVC با افزایش دما و آزاد شده هیدروژن و کلر از درون زنجیر پلیمر و تشکیل کلرید هیدروژن (HCl) آغاز می‌شود که عامل تعییر رنگ (زرد گرایی) پی وی سی می‌باشد. با جدا شدن یک اتم کلر از زنجیر پلیمر یک پیوند دوگانه در داخل زنجیر پدید می‌آید که نقطه شروع واکنش‌های تخریبی زنجیره‌ای می‌باشد. در مراحل بعد اتم کلر مجاور به این پیوند دوگانه که اکنون ناپایدار می‌باشد از زنجیر جدا شده و یک اتم هیدروژن را از زنجیر جدا می‌کند. واکنش‌های تخریبی به این ترتیب ادامه می‌یابند و تشکیل باندهای دوگانه بیشتری را می‌دهند که باعث تغییر شدیدتر رنگ و خواص فیزیکی و افزایش شکنندگی محصول می‌شود.

انواع استابلایزر را می‌توان از سه جنبه مختلف طبقه‌ بندی کرد که عبارتند از:

کاربرد
پایه شیمیایی
شکل فیزیکی

در جدول زیر برخی از تثبیت کننده های پی وی سی آورده شده است. برای مشاهده تصویر در ابعاد بزرگتر بر روی آن کلیک راست نمایید.

منبع: http://www.pvcbazar.com/?p=1282

نوشته پی وی سی و پایدار کننده‌ های آن اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.