شماره 1: PETE یا PET یا همان بطری های آب معدنی که نسبتا بی خطرند اما بدلیل متخلخل بودن آن امکان نفوذ باکتری ها به درون بطری وجود دارد و بهتر است از آنها مجددا استفاده نشود.

شماره2: HDPE یا پلی اتیلن متراکم. پلاستیک بی خطری با رنگ کدر است. ظروف مایعات شوینده از این قبیل پلاستیک ها هستند و برای بازیافت ظروف مناسبی هستند.

شماره3: PVC که جهت تولید لوله، پلاستیک هایی که روی ظروف غذا می کشند و بطری های روغن مایع از این جنس اند. این گونه از پلاستیکها نباید در معرض حرارت قرار گیرند زیرا باعث آزاد شدن مواد شیمیایی درون پی وی سی و نفوذ به درون مواد غذای می شود که برای سلامتی مضر می باشد. مواد پی وی سی به راحتی بازیافت نمی شوند.

شماره 4: LDPE یا پلی اتیلن با تراکم کم که جهت تولید کیسه های نایلونی کاربرد دارد علیرغم بی خطر بودن این نوع پلاستیک غیر قابل بازیافت هستند.

شماره 5: PP یا پلی پروپیلن که جهت تولید ظروف ماست و  مواد مشابه که دهانه گشادی دارند و همچنین نی نوشیدنی ها استفاده میشوند. جزئ پلاستیگیهای بی خطر و قابل بازیافت به شمار می روند.

شماره 6:PS یا پلی استیرن ها جهت تولید ظروف یکبار مصرف کاربرد دارند و در اثر حرارت دیدن مواد سمی آزاد می کنند و در بیشتر مواقع غیر قابل بازیافتند.

شماره 7: سایر پلاستیکها در این گروه قرار می گیرند و برای ساخت کیس کامپیوتر و iPod گرفته تا ظروف غذا کاربرد دارند و معمولا غیر قابل بازیافت است.

نوشته رمزگشایی اعداد حک شده بر ظروف پلاستیکی اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.