روشهای اتصال لوله های دوجداره یا کاروگیت مطابق استانداردهای DVS 2207-1 و DVS 2209-1 به صورت مکانیکی یا حرارتی میباشد که در ادامه اشاره میشود.

۱- اتصال مکانیکی با کوپلر و واشر

یکی از روشهای اتصال لوله های دو جداره استفاده از کوپلر و واشر است. کوپلر و واشر می تواند به صورت سر خود بر روی لوله وجود داشته باشد و یا به صورت مجزا تولید شود.

برای هر اتصال، دو واشر برای انتهای دو لوله که داخل کوپلر قرار میگیرد مورد نیاز است. واشرها قبل از قرار گرفتن بر روی لوله بایستی با دقت با روان کننده ی مناسب، روانکاری شوند و سپس انتهای هر دو لوله داخل کوپلر قرار گیرند. عدم روانکاری مناسب سبب خارج شدن واشر از محل خود در زمان نصب می شود.

برای حصول اطمینان از آببندی مناسب بایستی واشر و کوپلر را قبل از نصب کاملا تمیز نمود. در غیر این صورت ظاهر کاروگیتی شکل لوله سبب کشیده شدن مواد ترانشه به داخل کوپلر خواهد شد. توصیه میشود هنگام سوارکردن کوپلر یک ورقه پلاستیکی یا چوبی در زیر اتصال قرار داده شود.

۲- اتصال با کوپلر حرارتی

این نوع اتصال برای لوله های دوجداره پلی اتیلنی مورد استفاده در آبیاری، بهداشتی، مجرای فاضلاب و زهکشی، ساختمان، صنایع معدن، کانال کشی و محافظ کابل در زیر زمین مناسب است.
این کوپلرها از مواد پلی اولفین شبکه ای شده با کیفیت مرغوب تولید می شوند. پوشش چسبناک مذاب داغ، آببندی ۱۰۰ درصدی را فراهم میکند. این روش برای اتصال لوله های با قطر بزرگ از نظر عملی ممکن و از نظر اقتصادی به صرفه می باشد.

مزایا و ویژگیهای این کوپلرها عبارتند از:

• نصب سریع و آسان
• مقاومت بالای ضربه و سایش
• مناسب برای شرایط خشک و تر زیر زمین
• اتصال هم سطح با لوله
• امکان ایجاد سازگاری بیشتر در شرایط غیر هم تراز به دلیل خواص الاستومری
• امکان استفاده از یک سایز کوپلر  برای لوله هایی با دامنه اندازه مختلف به خاطر نسبت جمعشدگی زیاد
• مقاومت در برابر گرما، اشعه فرابنفش، ارتعاش، ذرات سنگ و شرایط صنعتی نامساعد
• موجود بودن در طول و ابعاد مورد نیاز

۳-جوشکاری اکستروژن

این روش جوشکاری مطابق با بخش 4 استاندارد DVS 2207 انجام می شود. دو انتهای لوله با استفاده از مذاب خروجی از دستگاه جوش اکسترودر دستی به یکدیگر متصل می شوند. عملیات جوشکاری می تواند از داخل و بیرون لوله ها انجام شود. این روش مناسب لوله و منهول های ثقلی می باشد.

۴- جوشکاری لب به لب با استفاده از صفحه داغ

در این روش لوله و اتصالات توسط صفحه داغ یک دستگاه جوشکاری لب به لب به هم متصل می شوند. این روش اتصال برای لوله و اتصالاتی توصیه می شوند که حداکثر ضخامت جداره آنها ۱۵۰ میلیمتر و قطر درونی آنها بین ۳۰۰ الی ۲۵۰۰ میلیمتر باشد. جوشکاری باید مطابق با بخش اول  استاندارد DVS 2207 انجام شود.

۵-اتصال با فلنچ

در این روش اتصال بخشهای انتهایی لوله و اتصالات با استفاده از فلنج های فولادی و واشر لاستیکی به هم متصل می شوند. بستگی به نوع لوله، رابط فلنج یا کاملاً همزمان با لوله تولید می شود و یا فلنج به صورت یک اتصال جداگانه عرضه می شود. این نوع روش اتصال بیشتر برای خطوطی که بر روی زمین قرار می گیرند و یا اتصال مخازن کاربرد دارد. بیشترین مزیت این اتصال باز کردن راحت آنهاست

۶-اتصال به روش جوش الکتریکی یا الکتروفیوژن 

این روش به دلیلی سادگی، سرعت و ایمنی آن از روشهای رایج جهت جوش لوله های کاروگیت به شمار می رود.

سیم جوش در قسمت انتهایی لوله و در داخل بخش مادگی تعبیه می شود. پس از اتصال بخش نر و ماده لوله ها به یکدیگر دو سر سیم جوش ها به دستگاه جوش الکتروفیوژن متصل و با عبور جریان مشخص با ایجاد حرارت سبب ذوب و خمیری شدن بخش مادگی لوله و جوش آن به قسمت نری می شود. با استفاده از یک دستگاه احداث خط لوله به طول ۷۲متر و قطر ۱۲۰۰ میلیمتر ظرف مدت ۸ ساعت امکان پذیر شده است تنها عامل محدود کننده سرعت اجرای ترانشه است.

در این روش می توان از تسمه هایی پلی اتیلنی که درون آنها سیم کارگذاری شده است نیز استفاده نمود. این تسمه ها پیرامون قطر بیرونی لوله و در محل اتصال دو سر لوله قرار گرفته و سبب اتصال لوله ها می شوند.

نوشته روشهای اتصال لوله های دوجداره اولین بار در دستگاه جوش پلی اتیلن بارینکو. پدیدار شد.